وقتي پشت سر پدرت از پله ها مياي پايين و ميبيني

چقد اهسته ميره ميفهمي پير شده

وقتي داره صورتشو اصلاح ميكنه و دستش ميلرزه

ميفهمي پير شده

وقتي بعد غذا يه مشت دارو ميخوره

ميفهمي چقد درد داره اما هيچي نميگه

و وقتي ميفهمي نصف موهاي سفيدش

به خاطر غصه هاي تو هستش

دلت ميخواد بميري

دِلْ تنگے اَم را با فاصلــہ مے نویسَمْـــ ...
تا شایدْ فاصلــہ اے بین دِلَمْـــ و تنگے بیُفـــتدْ ...
چــہ خیالــــِ خامے دارمْـــ ... !
اینْ مَدار فاصلــہ مُـــوَربْ اَستْ ...
چندے کــہ بگذردْ ...
دوباره مے شَودْ : " تَــــــنْـــــــــگے ِ دِلْ

خوبی بادبادک اینه که

می‌دونه زندگیش فقط به یک نخ نازک بنده

ولی بازم تو آسمون می‌رقصه و می‌خنده . . .